บ่าว/สาว...เกี้ยวพาราสี(ตอนที่ 1)
บ่าวหัวเขียง...เครือฟ้าเอ้ยอ้ายนี้ ผัดแต่เป็นก่อขึ้น บ่มีเครือสิเกี้ยวอุ่ม ผัดแต่เป็นพุ่มไม้ เครือสืเกี้ยวกะบ่มี แท้เด้
สาวเครือฟ้า...อย่ามาตี๋แถลงล้ม กินหมากยมเหมิดมื้อละกระต่า กินหมากขามเหมิดมื้อละต้น ความส้มแม่นบ่มี แท้น้อบ่าวหัวเขียงอ้าย
บ่าวหัวเขียง...บ่ได้ตี๋แถลงเว้า ความบ่เอาอ้ายบ่ว่า รับห่ากินกะได้ให้ใจมั่นต่อซาย
สาวเครือฟ้า...คั่นบ่จริงอ้ายอย่าเว้า คั่นบ่เอาอ้ายอย่าว่า ย่านคือตอกมัดกล้า นาแล้วเหยียบใส่ตม...นั่นแหล่ว
บ่าวหัวเขียง...ใจประสงค์ อยากได้น้ำ จั่งคอนคุมาหา ใจประสงค์ปูปลา จั่งแต่งดางลงส่อน ใจประสงค์ใส่ม้อน จั่งคอนมอนนำส่ง ใจประสงค์เฮ็ดนาฮ่วมแล้วจั่งคอนกล้าแข่งฝน
สาวเครือฟ้า...ย่านแต่เกลี้ยงแต่นอก ทางในเป็นหมากเดื่อ เด้อ้าย...หวานแต่ทางนอกเนื้อ ในส้มดั่งหมากนาว แท้น้อ
บ่าวหัวเขียง...อ้ายนี้ เกลี้ยงฮอดในใสฮอดกระดูก เกลี้ยงฮอดลูกอ่อนน้อย หลานสิห้อยกะบ่มี ...เครือฟ้าเอ๋ย
สาวเครือฟ้า...อ้ายเอ้ย เกลี้ยงแต่ยามอยากได้ ความใด๋ดีเอามาว่า บาดห่าได้ไปแล้ว มีม้าย่านขี้หนี โลดเด้
บ่าวหัวเขียง...สัจจะที่ข่อยให้ คือใจข่อยคุอย่าง สัจจะข่อยว่าแล้ว สิมายม้างแม่นบ่เป็น
สาวเครือฟ้า...คั่นบ่เป็นตาเว้า เซาสาเว้าผู้ใหม่ ชู้สิฮ้าง ชาวบ้านเผิ่นสิหยัน เด้อ้าย
บ่าวหัวเขียง...คันบ่จริงอ้ายบ่เว้า คันบ่เอาอ้ายบ่ว่า รับฟ้าผ่ากะได้ ไฟไหม้กะรับเอา ชาติที่เป็นชายนี้ คำพาทีคือเกียรติ คำปากว่าออกแล้ว ประกันด้วยสกุล
...โปรดติดตามตอนต่อไป...
บ่าวหัวเขียง...เครือฟ้าเอ้ยอ้ายนี้ ผัดแต่เป็นก่อขึ้น บ่มีเครือสิเกี้ยวอุ่ม ผัดแต่เป็นพุ่มไม้ เครือสืเกี้ยวกะบ่มี แท้เด้
สาวเครือฟ้า...อย่ามาตี๋แถลงล้ม กินหมากยมเหมิดมื้อละกระต่า กินหมากขามเหมิดมื้อละต้น ความส้มแม่นบ่มี แท้น้อบ่าวหัวเขียงอ้าย
บ่าวหัวเขียง...บ่ได้ตี๋แถลงเว้า ความบ่เอาอ้ายบ่ว่า รับห่ากินกะได้ให้ใจมั่นต่อซาย
สาวเครือฟ้า...คั่นบ่จริงอ้ายอย่าเว้า คั่นบ่เอาอ้ายอย่าว่า ย่านคือตอกมัดกล้า นาแล้วเหยียบใส่ตม...นั่นแหล่ว
บ่าวหัวเขียง...ใจประสงค์ อยากได้น้ำ จั่งคอนคุมาหา ใจประสงค์ปูปลา จั่งแต่งดางลงส่อน ใจประสงค์ใส่ม้อน จั่งคอนมอนนำส่ง ใจประสงค์เฮ็ดนาฮ่วมแล้วจั่งคอนกล้าแข่งฝน
สาวเครือฟ้า...ย่านแต่เกลี้ยงแต่นอก ทางในเป็นหมากเดื่อ เด้อ้าย...หวานแต่ทางนอกเนื้อ ในส้มดั่งหมากนาว แท้น้อ
บ่าวหัวเขียง...อ้ายนี้ เกลี้ยงฮอดในใสฮอดกระดูก เกลี้ยงฮอดลูกอ่อนน้อย หลานสิห้อยกะบ่มี ...เครือฟ้าเอ๋ย
สาวเครือฟ้า...อ้ายเอ้ย เกลี้ยงแต่ยามอยากได้ ความใด๋ดีเอามาว่า บาดห่าได้ไปแล้ว มีม้าย่านขี้หนี โลดเด้
บ่าวหัวเขียง...สัจจะที่ข่อยให้ คือใจข่อยคุอย่าง สัจจะข่อยว่าแล้ว สิมายม้างแม่นบ่เป็น
สาวเครือฟ้า...คั่นบ่เป็นตาเว้า เซาสาเว้าผู้ใหม่ ชู้สิฮ้าง ชาวบ้านเผิ่นสิหยัน เด้อ้าย
บ่าวหัวเขียง...คันบ่จริงอ้ายบ่เว้า คันบ่เอาอ้ายบ่ว่า รับฟ้าผ่ากะได้ ไฟไหม้กะรับเอา ชาติที่เป็นชายนี้ คำพาทีคือเกียรติ คำปากว่าออกแล้ว ประกันด้วยสกุล
...โปรดติดตามตอนต่อไป...