เสียงสะท้อนของคนที่ต้องจากกัน
เสียงสะท้อนของคนที่ต้องจากกัน
จากนี้เธอ จะอยู่อย่างไร
หากฉันจากไป ใจคงคิดถึง
ภาพเคยรัก สลักใจตรึง
แน่นแฟ้นเป็นหนึ่ง ในกำลังใจ
จากครูดอย ที่เฝ้ามองหา
เพียงสายตา หลบแลใจหาย
จำต้องจาก พรากกันแต่กาย
สิ่งสุดท้าย คือความหวังดี
นับจากวันนี้ วิถีโคจร
หัวอกสะท้อน ต้องย้ายถิ่น
หากในใจ ยังคงถวิล
หอบไอกลิ่น ของครูชายเขา
ฝากความรัก และความห่วงใย
มามอบให้ เพื่อนรักนานเนาว์
ความหวังเปี่ยม แม้ใจจะเศร้า
ครูดอยป่าเขา ยังคงติดตา ไม่ลืม
++++++++++++++++++++++