ยามเมื่อฟ้าเปิดกว้าง
หลายฤดูในมื้อหนึ่ง
คนึงถึงอยู่บ่อเว้น
ทังหนาว-ฮ้อน คึดบ่อเซา
คึดฮอดหลายตั้งแต่เจ้า
ได้ลาถิ่นหนีป่ะ
บ้านมหาเคยเนา
หม่องที่นางเคยเขียนแต้ม
เขียนผญาแซมอ้อ
หมอลำกะเขียนโอ่
บ่อเคยโงแหว่เยี่ยม
ยามอ้ายผู้นั่งเหงา
มานั่งอุกอั่งเอ้า
หนาวในๆ คือไข้ป่า
หนาวเดือนห้าจ้อยๆ
ได้นอนตุ้มห่มผ้านวม
คึดฮอดควมเคยเว้า
นำกันตั้งแต่ก่อน
นอนหนาวๆ แล้วคึดพ้อ
ออเจ้า...อยู่จั่งใด๋ น้อ
หลายฤดูในมื้อหนึ่ง
คนึงถึงอยู่บ่อเว้น
ทังหนาว-ฮ้อน คึดบ่อเซา
คึดฮอดหลายตั้งแต่เจ้า
ได้ลาถิ่นหนีป่ะ
บ้านมหาเคยเนา
หม่องที่นางเคยเขียนแต้ม
เขียนผญาแซมอ้อ
หมอลำกะเขียนโอ่
บ่อเคยโงแหว่เยี่ยม
ยามอ้ายผู้นั่งเหงา
มานั่งอุกอั่งเอ้า
หนาวในๆ คือไข้ป่า
หนาวเดือนห้าจ้อยๆ
ได้นอนตุ้มห่มผ้านวม
คึดฮอดควมเคยเว้า
นำกันตั้งแต่ก่อน
นอนหนาวๆ แล้วคึดพ้อ
ออเจ้า...อยู่จั่งใด๋ น้อ